آب گل آلود تیم ملی

یک ساعت قبل از بازی ایران و بحرین شبکه ورزش برنامه ای پخش میکنه از گردهمایی فسیل های فوتبال و باهاشون مصاحبه میکنه و همگی متفق القول  میگن که به نظرشون مربی تیم ملی باید بومی باشه . از این دست برنامه ها تو این چند وقت اخیر  تو صدا و سیما به وفور پخش شد که هدفش فقط تخریب تیم ملی و شخص کارلوس کیروش بود. کاملا مشخصه که هدف این به اصطلاح بزرگان فوتبال کشورمون از این  موضع گیری ها اینه که شاید بعدا آبی براشون گرم بشه ولی یکی نیست به امثال سرهنگ یاوری ، ابراهیمی ، بیژن ضد فوتبال و مجید کامپیوتر بگه عزیزان تفکر و دانش فوتبال شما مدتهاست منقضی شده شما دیگه داری به فسیل تبدیل میشی . یا امثال قلعه نویی و دایی و استیلی و فرکی  و ... که از فوتبال چیزی جز باند بازی و دلالی و خدا پیغمبر و بکش زیرش بلد نیستن . دوستان عزیز مسلما تیم ملی جای شما هم نیست . شما همینقدر که لیگمون رو به کثافت کشیدید کفایت میکنه . این وسط اگر قرار بر مربی بومی باشه کار تفکرات جوانی مثل محمدی و منصوریان و خطیبی و ویسی و اینهاست  که خب خوشبختانه این ها خودشون تقریبا میدونند که هنوز نیمکت تیم ملی براشون سنگینه . همه ما میدونیم که تیم های ملی باید مربی بومی داشته باشند ولی چه کشور هایی ؟ اون هایی که صاحب سبک هستن تو فوتبال نه کشورهایی که هنوز فوتبالشون در حال توسعه هست . دوستان حتی به ژاپن و کره هم نگاه نمی کنند که با این همه پیشرفت هنوز از مربی خارجی استفاده میکنند . فقط به آلمان و ایتالیا و برزیل و آرژانتین و ... نگاه می کنند و حکم صادر میکنند که تیم ملی فقط با مربی بومی ولی خب قضیه به همین سادگی نیست ، این جبهه گیری گسترده مربیان فسیل شده و صدا و سیما تاثیرات زیادی روی تعداد زیادی از طرفداران گذاشته. شما اگه یک مرور اجمالی به صفحه های ایرانی فوتبالی فیسبوک داشته باشید خیل عظیمی از کامنت های مردم در تخریب کیروش رو می بینید . اکثرشون هم یه انتظار فوق العاده بیجا در نظراتشون مستتر هست . اینکه چرا تیم ملی ایران مثل رئال مادرید و بایرن مونیخ و بارسلونا و چلسی ، روون بازی نمی کنه . این دوستان هیچ نگاهی به ترکیب تیم ملی نمی کنند که ستاره های ما امثال اشکان دژاگه هست که از لیگ برتر انگلیس رفته به لیگ های عربی یا قوچان نژادی که حتی الکویت هم عذرش رو خواسته یا مسعود شجاعی که نیازی به شرح نداره یا جواد نکونام ملقب به جواد چکش و... نه بازیکنانی مثل رونالدو و مسی و هازارد و روبن  . از همچین بازیکنایی که حداکثر تواناییشون با هزار سلام و صلوات شاید به 10 کیلومتر دویدن تو یک بازی برسه  انتظار بالاتری نمیشه داشت . از فوتبالیست ایرانی که زندگی حرفه ای رو بلد نیست نمیشه انتظار سطح اول اروپا رو داشت . بازیکنی که از همون فوتبال پایه پاس دادن رو یاد نگرفته نمیشه انتظار داشت تیمش تو یه بازی 300 تا پاس صحیح داشته باشه . متاسفانه دوستان این مسائل رو نمی بینن فقط میگن چون کیروش اومده و فلان قدر پول گرفته ما الان باید بتونیم آلمان رو هم شکست بدیم . بعضی هم فکر میکنن کارلوس کیروش عاشق چشم و ابروی کفاشیان هست که باید بیاد کار کنه و پول زیادی نگیره . یعنی اگر پول زیاد میگیره به کارش و اعتبارش اهمیتی نمیده و فقط اون پول براش مهمه .  تو شرایطی که خود مربی ایرانی ش همچین کاری نمی کنه انتظارش از یک مربی خارجی خیلی بیجاست .

اما طرف دیگه ماجرا طرفدارانی هستند که انتظارات رو بیش از حد پایین آوردن و کیروش رو بدون هیچ نقدی می پرستن . بعد از برد 2-0 مقابل بحرین چنان شادی کردند که انگار قهرمان آسیا شدیم و دیگه کم مونده در مدح کیروش شاهنامه هم بسرایند .

چرا طرفدار فوتبال یک مقدار منطقی به شرایط نگاه نمی کنه و همه چیز رو انقدر سیاه و سفید میبینه . چرا انقدر قدرت تحلیل و بررسی طرفدارها پایین اومده ؟